Ik word vrolijk als ik het niet weet!
Ik word vrolijk als ik het niet weet!
Dat is écht zo. Als ik iets tegenkom wat ik niet snap, gaat er bij mij juist iets aan. Mijn hoofd, mijn handen, m’n hele lijf.
Want dan mag ik weer vragen stellen. Leren. Ontdekken.
Dan mag ik weer nieuw zijn in plaats van ‘ervaren’.
En dat voelt levend.
Tot het niet voelt als leren, maar als klappen krijgen.
Tot het ineens geen ruimte opent, maar alles onder je vandaan trekt.
Want dat gebeurde dus.
Ik dacht dat ik het goed deed. Echt. Het werk liep, de sfeer was goed, mensen leunden op me en ik had zelf het idee: dit gaat lekker.
Tot iemand mij, vol emotie, vertelde dat het helemaal mis zat.
Niet omdat ik iets fout deed, maar omdat ik iets niet zag.
En dat… raakt.
Niet omdat ik geen kritiek kan hebben.
Maar omdat ik niet eens wist dát er een ander perspectief was.
Een manier van kijken waar ik nooit opgekomen was.
En ineens viel ik niet door een fout, maar door een blinde vlek.
En dat voelt als een klap,
maar is vaak het begin van iets goeds.
Dus als jij iemand bent die alles geeft,
en soms keihard hoort dat het niet klopt…
dan is dit verhaal voor jou.
Ik word vrolijk als ik het niet weet.
Maar dat moet ik af en toe weer opnieuw leren en voelen.
Lees hier over dingen die je niet weet!
Je zou er maar groene haren van krijgen!
Zonder tastbaar visueel beeld zit iedereen in zijn eigen film. Je collega heeft het over zijn werkplek: “Die is toch zo mooi, echt een fijn plekje.” Je kijkt ernaar en denkt: dat is zeker een fijn stekkie. Beeldscherm op de juiste hoogte, weggedraaid van het raam. De balans en ruimte op je bureau om overzichtelijk te werken, ja, een echt fijn plekkie.
Maanden later hoor je je collega: “Wat een rotzon, dit gaat helemaal niet goed. Wat supervervelend. Echt niet oké gewoon.” Hij loopt boos de ruimte uit. Zag je nou ook een traan? Je loopt achter hem aan, want je mag hem heel graag, maar je begrijpt niet waarom de zon zo lastig is.
Je zoekt het op en moet helemaal naar buiten, in het perkje voor de deur, daar zit ‘ie.
Je gaat het gesprek aan, toch? Je wilt graag helpen. Welke vraag zou je als eerste stellen? “Gaat het?” Nee, dat is duidelijk. Oké, je begint met een neutrale vraag: “Wat een mooi weer, hè, de laatste dagen?”
Je collega kijkt je aan met tranen in z’n ogen en een blik van: wat doe jij hier? Dat had ik niet verwacht. Hij zucht. “Ja, het is mooi weer, maar het zonnescherm is stuk voor het raam en er komt véél te veel zon binnen. Echt niet te doen, gewoon.”
Je bent een beetje verbaasd. Wat maakt dat voor hem uit? Je zegt een beetje nonchalant: “Dat maakt voor jou toch niks uit? Jij zit toch precies goed?”
Hij kijkt je vragend aan, de verbazing en woede wisselen zich af op zijn gezicht.
“Ik zit goed? Ja, natuurlijk, ik moet gewoon mijn werk doen. Onze deadline is volgende week.”
Je kijkt hem nog verbaasder aan. “Wat is er aan de hand dan?”
Hij zucht zo diep dat het wel uit zijn tenen moet komen. Hij kijkt op met een blik van herkenning en begrip en zelfs een kleine glimlach kan hij niet onderdrukken.
Na een stilte die voelt als een eeuw zegt hij eindelijk wat.
“De planten zijn aan het sterven. Water geven heeft geen nut, want er zit genoeg water in. Het is de zon. De planten op die plek hebben het véél te warm. Ik zorg al jaren voor die planten, ik heb ze zelfs allemaal een naam gegeven. En nu moeten we wachten op een monteur. Weet je hoe lang dat gaat duren? Want niet iedereen werkt met zijn handen. Ach, dat is retorisch, het duurt minimaal twee maanden voordat iemand langs kan komen. Dan zijn alle planten al overleden.”
Je mond staat wagenwijd open. “WAT?!”
Je weet het even niet meer. Je gaat naast hem zitten. “Bedoel je de kantoorplanten?”
“Ja, de planten. Heb je ooit ergens anders een muur vol planten gezien? Een plek waar je kan werken en groen om je heen hebt.”
Je denkt even na en krijgt herinneringen terug waar je niet vaak aan hebt gedacht.
“Nou ja, nu je het zegt, ik denk dat ik twee jaar geleden deze baan heb aangenomen omdat het zo groen is op kantoor. Ik kijk er elke dag naar. Maar zorg jij voor die planten? Dacht dat dat door een bedrijf werd gedaan.”
“Nee, dat doe ik. Dit geeft namelijk een superbalans in mijn werk.”
Soms zit het helemaal anders dan je denkt. Ook in projecten loop je tegen dingen aan die je niet meteen ziet. Niet iedereen kan jouw verhaal inzien of herkennen. Daarom is het zo belangrijk dat je een goed visueel beeld creëert en erover praat, zodat iedereen aan hetzelfde project werkt.
Het is een kracht om je eigen denkbeelden even aan de kant te zetten en je in te leven in een ander. Daar zit een stukje kennis dat goed van waarde is.
Lees meer: mentale modellen en theory of mind uitleg
Een storing is kans, het is een uitnodiging om te maken.
Geen bereik. Geen foutmelding. Geen idee.
Wat doe je dan?
Mopperen? Wachten?
Of stuur je een seintje terug?
Vandaag viel het netwerk weg. Maar ik kreeg iets terug wat veel waardevoller was: een idee.
Over nieuwsgierigheid, gesloten deuren — en wie er tóch aanklopt.
Nieuw blog over storingen die kansen worden. Voor wie kijkt. Voor wie verder denkt. Voor wie doet.
Vandaag ben ik 40 en ik zou het zo weer doen.
Geboren op zeeniveau, opgegroeid onder NAP — vier meter onder het maaiveld, tussen sloten, dijken en mensen die het water temmen.
Dat vormt je.
Inmiddels vader, maker, ondernemer.
Met een hoofd vol plannen, een hart vol verhalen en een kind van zes maanden dat me elke dag opnieuw laat kijken.
Veertig is geen keerpunt. Het is een moment van helderheid.
Van terugkijken met trots. En van doorgaan, met nog meer precisie.
Want wie wil er nou 30 zijn? 😉
Snel werken? Nee dank je.
Of toch wel – als je het goed doet.
Ik hoor het vaak.
“Jij werkt snel.”
“Wat fijn, het kan meteen gebruikt worden.”
“Bij jou hoeven we niks meer aan te passen.”
Dank je. Echt. Maar laten we het even over ‘snel werken’ hebben.
Want zodra iemand zich snel noemt, is de sfeer meestal:
“Dat gaat fout.”
“Dat is afgeraffeld.”
“Dat moeten we straks allemaal weer rechtzetten.”
En heel eerlijk?
Ze hebben vaak gelijk.
Snel werken = eerste op de brandstapel
Iedereen die te snel werkt, ligt er het eerste af.
Aan de makerskant: opgebrand, over de rooie, fouten op fouten.
Aan de opdrachtgeverskant: teleurstelling, irritatie, geld weg, nog niks bruikbaars in handen.
Dus nee: snel werkers? Liever niet.
Tenzij…
Mijn Kracht Technisch tekenen!
💭 “Kun je het even tekenen?”
Die vraag komt vaker dan je denkt.
Niet omdat mensen lui zijn,
maar omdat ze willen begrijpen. Zien. Snappen wat er wél en niet past.
In de wereld van interieur, decor en tentoonstellingen
zijn ideeën zelden het probleem.
De vertaling wél.
Ik teken wat er moet komen.
Niet mooier dan het is,
maar precies zoals het werkt.
📐 Technisch tekenen als brug tussen sfeer en structuur.
Zodat bouwen soepel gaat. En het eindresultaat klopt.
👉 Nieuwsgierig hoe dat eruitziet?
Je eerste grijze haar… en ineens ben je Senior!
Ken je dat? Gisteren kon je heerlijk werken, ongestoord, alles liep goed. Maar vandaag voel je stress.
Niet van je eigen werk, dat is leuk en dat lukt.
Nee, van je jongere collega’s.
Dus wat dan wél? Want je bent uitgeput en dat begrijpt iedereen.
Stapje terug? Meer vergaderen? Meer delegeren? Meer vertrouwen hebben? Concessies doen op resultaten?
Nee. Nee. En nog eens nee.
Wat ik doe is simpel.
’s Ochtends doe ik mijn eigen werk.
’s Middags plan ik ruimte voor communicatie.
Rond koffietijd wandel ik met m’n hond.
En wat doe ik als laatste?
Toen ik dát ontdekte, ging er een deur voor me open.
Want ik zat toen in een tijd vol ‘moetjes’.
En dat wil ik niet meer het put me uit, niks vind ik meer leuk, elk briesje komt aan als een wervelwind.
Als creatief, visueel gericht persoon kan ik niet zoveel met moetjes, sterker nog ik weet niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan.
Sterker nog: dan wil ik bovenop het dak gaan staan schreeuwen m’n eigen wervelwind creëren om maar rust te vinden.
Mijn Kracht visueel denken!
Herken je dat?
Je staat midden in de groep. Je hoort alles perfect, maar het is ook gewoon geluid.
En precies dat geluid zet je brein in de juiste stand.
De groep kletst verder. Het is al laat. Jij staat daar.
Iedereen denkt: Wat is dit? Wat gebeurt er met je?
Visueel denken.
Mijn Kracht: Creatief, Strategisch en Leiderschap
Herken je dat? Dat je midden in een project zit, en ineens voelt: dit is waarom ik dit werk doe. Omdat je samen iets maakt dat klopt. Omdat iedereen scherp is, met dezelfde toewijding werkt, en je elkaar net een beetje beter maakt.
Dat is waar ik naar op zoek ben. Ik wil werken met mensen zoals jij – gedreven makers, ondernemers, bouwers. Niet om ergens in te stappen, maar om samen verder te bouwen. Omdat ik geloof dat de beste dingen ontstaan als je elkaar sterker maakt.
Waarom solliciteren als ondernemer?
Herken je dat? Dat je midden in een project zit, en ineens voelt: dit is waarom ik dit werk doe. Omdat je samen iets maakt dat klopt. Omdat iedereen scherp is, met dezelfde toewijding werkt, en je elkaar net een beetje beter maakt.
Dat is waar ik naar op zoek ben. Ik wil werken met mensen zoals jij – gedreven makers, ondernemers, bouwers. Niet om ergens in te stappen, maar om samen verder te bouwen. Omdat ik geloof dat de beste dingen ontstaan als je elkaar sterker maakt.