Ken je dat? Gisteren kon je heerlijk werken, ongestoord, alles liep goed. Maar vandaag voel je stress.
Niet van je eigen werk, dat is leuk en dat lukt.
Nee, van je jongere collega’s.

Gedachten als:
Gaat het wel goed? Hoe kunnen ze het beter doen? Klopt het allemaal? Het duurt zo lang…
En nog veel meer van die gedachten.

Help, ik ben manager geworden!

Niet omdat je dat wilde, maar omdat je het gewoon goed resultaat wilt leveren.
Je projecten lopen lekker, je valt op. En dus krijg je steeds leukere opdrachten, met grotere teams.
En ineens kijkt iedereen naar jou.

Wat gebeurt er toch, waarom lukt het hun niet om tot resultaat te komen?

Je legt het toch uit? Je zit toch naast ze? Je vertelt toch precies wat er gedaan moet worden?

En tóch lukt het niet, De targets worden niet gehaald.
De resultaten blijven achter. De stress loopt op.

Dus wat dan wél? Want je bent uitgeput en dat begrijpt iedereen.

Stapje terug? Meer vergaderen? Meer delegeren? Meer vertrouwen hebben? Concessies doen op resultaten?

Nee. Nee. En nog eens nee.

Als Senior stopt het leren niet.

Je hoeft geen manager te zijn om Senior in een team te zijn.
Maar het helpt je wél om beter resultaat te halen, toch?

Vandaag deel ik mijn aanpak met je. Het is eigenlijk heel simpel.

Het enige wat je hoeft te doen: je dag goed indelen, makkelijk toch? Sinds dat ik 1 ding heb veranderd in mijn dag loopt het zoveel beter.

Wat ik doe is simpel.

’s Ochtends doe ik mijn eigen werk.
’s Middags plan ik ruimte voor communicatie.
Rond koffietijd wandel ik met m’n hond.

En wat doe ik als laatste?
Toen ik dát ontdekte, ging er een deur voor me open.

Want ik zat toen in een tijd vol ‘moetjes’.
En dat wil ik niet meer het put me uit, niks vind ik meer leuk, elk briesje komt aan als een wervelwind.

Als creatief, visueel gericht persoon kan ik niet zoveel met moetjes, sterker nog ik weet niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan.
Sterker nog: dan wil ik bovenop het dak gaan staan schreeuwen m’n eigen wervelwind creëren om maar rust te vinden.

Maar wat dan wél?

Wat is de tip die ik je wil geven? Nog steeds erg simpel je moet het gewoon even weten.

Of vraag je je ondertussen af of dit stuk geschreven is om jou aan mij te binden?
Of ik mezelf langzaam ontpop als de zoveelste coach, goeroe of geef-het-een-naam? Nee, Totaal niet.

De reden dat ik vandaag even de tijd neem om dit allemaal op te schrijven is simpel, Jij kent mij, want mijn Linkedin profiel is goed opgebouwd en geeft waarde in samenwerking, herkenning en collega’s zijn overal. En ik geef de mensen die ik ken graag dingen mee, niet omdat ik wil dat we meteen morgen een project samen doen. Nee gewoon omdat succes en inzicht van nature gedeeld wilt worden. Want samen staan we sterk.

Pas je pad aan.

De reden dat je steeds op dezelfde vragen vastloopt,
is omdat je nog niet beseft dat je echt Senior bent.

Weet je nog, toen je net begon met werken het broekie?
Hoe fijn het was om naast iemand te mogen werken die je precies vertelde wat je moest doen?
En die tussen de regels door waardevolle opmerkingen maakte?

Zinnen als:
“Kom op, je kan dit.”
“Hup, gewoon doen!”
“Waar ben je nou mee bezig?”
“Koffietijd!”

Soms gaven die zinnen een goed gevoel.
Soms maakten ze je nerveus.
Precies daar zit de clue.

Wat doe jij in je laatste uur van de dag?

Ben jij iemand die de klok wegkijkt tot je naar huis mag?
Of iemand die alvast iets opstart voor morgen?

Misschien is dit uurtje wel het meeste waard.

In dat uurtje: loop een rondje.
Geef iemand een helpende hand.

Een helpende hand?

Ga niet mensen vertellen wat ze moet doen, of nog erger het voordoen. Daarvoor zijn cursussen en workshops voor. Nee gewoon de kleine dingen:

– Een kopje thee naast iemand zetten.
– Even iets vasthouden voor een collega.
– Een opmerking maken die nét dat zetje geeft aan iemands dag.

Want net als jij vroeger, weten zij stiekem al veel, maar ze hebben het nog niet vaak gedaan.
En de druk van resultaat voelen ze allemaal.

Als Senior ben je méér dan kennis en techniek.

Je bent een voorbeeld, een rustpunt.
Iemand die gezien wordt — en die anderen laat zien dat ze ertoe doen.

Zelf ben ik nu bijna 40 (ja, ik ga het groots vieren).
Want ik ben Senior, en ik wil dat de wereld het weet.

Ik heb zelf nog steeds leermeesters, mensen die mij inspireren om meer te doen, waar ik oplossingen voor problemen vind.

Maar het besef dat ik zelf ook zo iemand ben voor andere, voelt vreemd, maar oh zo waarde vol. complimenten krijg ik er niet op, maar rust, tijd en ruimte krijg ik er zeker voor terug.

En juist door wat tijd te nemen aan het eind van de dag…
… om iemand te ondersteunen, te helpen, iets kleins te doen…
… word jij misschien wel de beste collega die iemand zich kan wensen.

Dus, doe iets kleins voor degene die je de meeste kopzorgen geeft.

Die persoon heeft het nodig en jij ook. Want vanavond, aan de eettafel, wil je lekker eten.
Niet aan je collega denken.

Kleine dingen uurtje heeft een grote impact.

Heel veel plezier met Senior zijn.